Babasının kızı..

    Doğum hikayemizde bahsetmiştim doğumdan çıkıp bekleme salonunda eşimle göz göze geldiğimizde kendini  işaret edip kızımızın ona benzediğini anlatmaya çalışmıştı ve çok doğruydu Buse  eşittir  babası : ) uyuma şekliyle, gülüşüyle, gamzeleriyle (gerçi benimde gamzem var), gözleriyle, kulak yapısıyla tamamen

babası  iyi  ki  de öyle, hep  ona  benzemesini istemiştim zaten : ) Bu durumda herkes ilk gördüğü anda “aa aynı babası ne çok sevmişsin sen eşini” diyorlardı, bana benzeseydi kendini beğenmiş mi derlerdi acaba bilemiyorum : ) İsmini de babası koydu o da şöyle oluyor ; biz hep son ana kadar bir çok ayrıntıyı beklettik düşünmedik tabi meraklı halkımız defalarca sordu “düşünmedik” cevabını alınca da bozuldu : ) Benim  annem “Cemre ismi ne güzel”,  babaannemiz “Zeynep” ismini çok seviyorum diye belirttiler ama hiç ismini bu şekilde koyun demediler, biz de düşündük Zeynep Cemre olsun dedik ama son ana kadar söylemeyip sürpriz yapacaktık ikisine de  ta  ki  biricik eşimin bir sabah kalkıp “rüyamda kızımızı gördüm ve ona Buse diye iki defa seslendim” demesine kadar, işler değişmişti tabi gidip geldik hangisi olsun diye Zeynep Cemre mi? Zeynep Buse mi? Ben yorum yapmadım eşime  bıraktım,  doğumdan  sonra  ismi  ne  diye sorulana kadarda sormadım hiç soru sorulduğunda ben eşime döndüm ve onun ağzından Zeynep Buse çıktı : )

    Hep baban gibi ol kızım ; tertemiz, iyi niyetli, sevecen, sevimli, saygılı, içten..